προικοκτησία

η, Ν

(για εστεμμένους και ηγεμόνες) η απόκτηση νέων εδαφών από δωρεά δημόσιων κτημάτων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προίκα + -κτησία (< -κτητος < κτώμαι), πρβλ. ιδιο-κτησία. Η λ. μαρτυρείται από το 1855 στους 'Ελληνικούς Κώδικες].